Duszpasterstwo jest zadaniem całego Kościoła i każdej pojedynczej parafii. Zgodnie z reformacyjnym rozumieniem „kapłaństwa wszystkich wierzących i ochrzczonych” wszyscy na swój sposób są powołani, by swoją wiarę realizować w miłości do drugiego człowieka, dlatego dbanie o innych nie może być sprawą zaledwie garstki zborowników. Parafie są szansą niesienia pomocy duszpasterskiej.

Parafie są ustrukturyzowanymi wspólnotami („formami relacji”) i mają możliwość aktywnego pomagania innym. W przypadku kłopotów i chorób można zmobilizować ludzi, by odwiedzali cierpiących, oferowali pomoc i prowadzili rozmowy. W parafiach ludzie, którzy żyją na marginesie, mogą zostać zintegrowani. Zbór może stać się troskliwą wspólnotą, w której niesienie wzajemnej pomocy jest oczywiste. Parafia jest tam, gdzie żyją ludzie. Dzięki temu, że parafie gromadzą kobiety i mężczyzn, młodych i starych, ludzi o wielu zawodach, zajęciach i darach, dysponują wielkimi zasobami ludzkimi, których nie należy lekceważyć. Ważne jest jednak, by dostrzegać siebie nawzajem, wtedy parafia stanie się ofertą pomocy, z której w razie potrzeby można po prostu  skorzystać. W ten sposób może stać się ona miejscem higieny psychicznej i profilaktyki, dającą dobre samopoczucie oraz duchowe, psychiczne i fizyczne zdrowie.

W parafii żyją ludzie w każdym wieku. Zbór uczestniczy w przełomowych momentach życia, od narodzin do śmierci. Wszystkie te wydarzenia mają znaczenie duszpasterskie, ponieważ zmieniają osobistą sytuację i zadania, które trzeba wykonywać. Zmieniają się pozycje w systemie rodzinnym, we wspólnotach, których częścią jesteśmy oraz w społeczeństwie. Duszpasterstwo powinno nieść pomoc podczas przełomowych momentów cyklu życia.

Kiedy rodzą się dzieci, wielu rodziców i wiele rodzin potrzebuje pomocy, aby poradzić sobie z nową sytuacją. Przy okazji chrztu warto zaproponować rozmowę duszpasterską. Parafie mogą towarzyszyć

dzieciom i rodzicom poprzez szkółki niedzielne oraz inne specjalne kościelne i duszpasterskie oferty.

Młodzież często ma problemy z odnalezieniem swojej drogi. Jakie mają możliwości zawodowe? Jakie

w kontaktach z płcią przeciwną? Czy parafie oferują duszpasterstwo dla młodzieży? Czy znajdują formy pomocy duszpasterskiej, które będą odpowiednie dla młodych ludzi? Jakie są oferty duszpasterstwa dla  dorosłych (rodzin, singli, pracujących, bezrobotnych)? Jakie rozmowy prowadzone są z narzeczonymi przed ślubem i po ślubie? Czy chodzi w nich o omówienie wzajemnej relacji, czy tylko o przebieg nabożeństwa ślubnego?

Ważnym zadaniem jest towarzyszenie osobom starszym, w szczególności zaś umierającym.

Jaką pomoc oferują zbór i ksiądz na ostatnim etapie życia? Jak towarzyszą żałobnikom po śmierci bliskich? W parafii istnieje wielka, chciałoby się wręcz powiedzieć, niepowtarzalna, szansa towarzyszenia ludziom i bycia u ich boku. Inne oferty pomocy, na przykład poradnie czy gabinety psychologiczne, nigdy nie są tak bliskie i im potrzebom i do tego trzeba je samemu znaleźć.

Oczywiście, są one potrzebne i duszpasterze mogą je wskazywać. Duszpasterstwo dzieje się „bezpośrednio na miejscu”. Możliwość tę należy docenić i korzystać z niej tak intensywnie, jak to tylko możliwe. Duszpasterstwo parafialne może być naprawdę blisko człowieka.

Helmut Weiss

(fr. książki „Duszpasterstwo, superwizja, psychologia pastoralna”, wyd. Warto 2012)

Fot. Marcin Kolanko